IJzerdijk

De Ijzerdijk, idyllische getuige van oorlogswaanzin

Idyllisch, rustig, typisch polderachtig. Spetterende watervogels, wiegend riet, wijdse vlakten, weilanden met grazend vee, een kerktoren, een hoeve. Het ‘Aards paradijs’… als er tenminste geen strakke zuidwestenwind over de polders schuurt, want die heeft daar vrij spel.

Op grondgebied Middelkerke volgt de Ijzerdijk de bochtige oevers van de Ijzer van aan de Uniebrug in Mannekensvere tot aan de Schoorbakkebrug in Schore.

Hoe idyllisch deze strook er nu bijligt, zo desolaat, moerassig en compleet verwoest was de strook een eeuw geleden. De Ijzerdijk en de Ijzer waren cruciale elementen van de frontlijn tijdens de Eerste Wereldoorlog.

Natuurlijke frontlijn

De kant Middelkerke werd bezet door ‘Den Duits’. De geallieerden bivakkeerden aan de overkant van de Ijzer - de natuurlijke frontlijn - ‘bachten de Kupe’ - in de velden tussen Nieuwpoort, Pervijze en Stuivekenskerke. De onderwaterzetting bood hen de nodige bescherming. Een meesterzet die hoop gaf in een compleet uitzichtloze situatie.

Toch kon niet worden voorkomen dat de Ijzerdorpen Mannekensvere en Schore volledig werden verwoest. Met de Uniebrug en de Schoorbakkebrug op hun grondgebied waren zij de laatste pleisterplekken voor de Duitse troepen en dus het doelwit voor geallieerde bombardementen.

Gelukkig is van deze waanzin – behalve het gedenkteken en infobord aan de Uniebrug en het infobord aan de Schoorbakkebrug – niets meer te merken.

Tussen land en water

Integendeel. Op de Ijzerdijk, kant Middelkerke, rij of wandel je vanaf de Uniebrug langs één van de meest pittoreske polderlandschappen van onze gemeente. De kerktorens van Mannekensvere en Schore bewaken je als sierlijke metgezellen en de historische Schoorbakkehoeve verschijnt als een parelwit ijkpunt achter de volgende bocht. Langs de kabbelende Ijzer wachten hengelaars geduldig op hun ‘monstervangst’, peddelen kajakkers tussen het riet en zetten plezierbootjes hun koers verder naar Diksmuide of Nieuwpoort.

Overdonderende rust

Wat hier opvalt, is de overdonderende rust, hoogstens onderbroken door een zwevende kraamvogel of een tuffende tractor.

Nu en dan kun je er verpozen aan de brede oevers of aan de aanwezige rustpunten.

Eens aan de Schoorbakkebrug verlaat je de oevers van de Ijzer en kun je je tocht verderzetten via de Schoorbakkehoeve langs de Keiemstraat waar de gemeentegrens met Diksmuide, vlak voor de bocht van Tervate, al snel opduikt.

De Ijzerdijk is een straat met een overvolle geschiedenis. Een natuurlijke grens van de gemeente waar de wijdse natuurpracht je een krachtig elixir tegen dagelijkse beslommeringen geeft.