Langestraat
Trouwe lezers van De Sirene weten dat deze rubriek een bondige geschiedenis schetst van één van de 345 Middelkerkse straten. Deze keer pakken we het een beetje anders aan: aan de hand van enkele oude beelden herleven we het dagelijkse leven uit een straat. Hoe ging het er in de Westendse Langestraat aan toe in de jaren 1950-1960.
“Schoolstroate”
In een ver verleden heette de Langestraat de Schoolstraat, want de ‘jongensschool’ bevond zich op de hoek met de Westendelaan. Door de fusie met Lombardsijde en de verhuis van de school, werd de Schoolstraat hernoemd naar de Langestraat. Oorspronkelijk was het een onverharde wegel met langs weerszijden kleine arbeidershuisjes. De lange rechte straat verbindt tot op vandaag het centrum van Westende met de polders van het hinterland.
Ravotten in rustige straat
Uit het naslagwerk ‘De Schoolstroate’ van Maurice Coene leren we dat het fijn opgroeien was in de Schoolstraat/Langestraat. Dat boekje kun je in de bib uitlenen.
Er werd veel gespeeld en geravot: van ‘katje chaine’ over ‘pekkelen’ tot ‘dokteurtje spelen in alle onschuld’. De Langestraat was een rustige straat met veel gelijkgestemde zielen.
Op het kruispunt van de Langestraat met de Schuddebeurzeweg staat nog altijd een kapelletje. Toendertijd speelde geloof nog een prominente rol in het dagelijkse leven. In de maand mei trokken heel wat mensen op bedevaart naar dat kapelletje.
De Langestraat werd vaak gebruikt als achtergrond voor vormselfoto’s. Spreekt voor zich dat het Heilig Vormsel in die tijd een belangrijke gebeurtenis was. Heel het gezin was ‘upgetuttematooid’ (opgemaakt) en de ‘plechtige communinieling’ moest voor één dag in het traditionele witte kleed. Een gebruik dat op vandaag nog in enkele parochies wordt toegepast.
Simonne verpoost even in de achtertuin van het huis van grootvader Verbanck in het zogenaamde ‘blikperk’. Het ‘blikperk’ was een weide waar de was gedroogd werd. Tuintjes waren vaak klein en ingesloten, daarom maakte heel de straat gebruik van de open ruimte van het ‘blikveld’.
Zondag Hoogdag. De gelegenheid voor veel dames om er piekfijn uit te zien en in colonne naar de zondagsmis te trekken. De obligate ‘foulard’ moest het haar netjes in de plooi houden. De Langestraat was toen voor een groot stuk onverhard. Nefast voor de propere zondagse schoenen.
Huisvrouwen droegen in de weekdag altijd een schort. Net zoals de kinderen. Kleren waren toen kostbaar en er moest voorzichtig mee omgesprongen worden. Veel kinderen van toen herinneren zich nog levendig dat het schortje vaak schuurde aan de nek.
Vandaag is de Langestraat aan weerszijden ‘volgebouwd’, zeker in het eerste stuk vlakbij de Westendelaan. Dieper richting Schuddebeurzeweg is er nog flink wat open ruimte, al duiken er ook enkele nieuwe verkavelingen op. In de jaren 1950-1960 was de toenmalige Schoolstraat minder druk bebouwd. Veel braakliggende gronden werden als open weide gebruikt.
We zien grootvader Verbanck en vader Swyngedauw trots poseren met zijn familie voor zijn huis. Eén van de laatsten die toen in de Schoolstraat werden gebouwd.
Toen het toerisme opkwam verhuurden heel wat bewoners een ruimte in hun huis voor vakantiegangers.
Heb je ook nog oude foto’s?
Wist je dat je ons met je oude familiefoto’s een flinke dienst kan bewijzen?
Oude foto’s, prentbriefkaarten, affiches, filmpjes en andere erfgoedobjecten zitten vaak verborgen in gemeentearchieven, collecties van verenigingen of bij privépersonen. Deze beelden geven een unieke inkijk in het leven van alledag: een dagje naar zee tijdens het weekend, hard labeur op de akkers, grote pret tijdens stoeten en volksfeesten... Kusterfgoed wil samen met zijn partners dit rijke verleden opsporen, registreren en digitaal ter beschikking stellen van een breed publiek.
Bedankt
Voor de realisatie van dit beeldartikel konden we rekenen op de hulp en familiealbums van Raymond Swyngedauw en de dienst erfgoed.