Schore

Sint-Pietersabdij

In het Ancien Régime behoorde Schore tot Vladslo-Ambacht binnen het Brugse Vrije. De eerste vermelding van het dorp dateerde van 1176 als een parochie gesticht onder het patronaat van de Sint-Pietersabdij van Gent. De eigenlijke nederzetting moet aanzienlijk ouder zijn geweest. De naam 'Scora' zou verwijzen naar het feit dat het dorp buitendijks werd opgericht, op aangeslibde grond.

Knuydtswalle

De oudste site van Schore is de Schoorbakkehoeve die teruggaat op Knuydtswalle, een schaaphoeve die in 1176 door Philips Van den Elzas, graaf van Vlaanderen, geschonken werd aan de Sint-Niklaasabdij van Veurne. Deze bleef eigenaar tot aan de Franse Revolutie. Nadien werd het een reguliere landbouwuitbating, de laatste jaren wordt er aan plattelandstoerisme gedaan.

Verwoesting

Het dorp en de kerk werden verscheidene malen geteisterd door oorlogsgeweld, o.m. in 1448, door een Duits garnizoen gelegerd te Nieuwpoort en in 1645-1676 tijdens de Tachtigjarige oorlog. Ook tijdens de Eerste Wereldoorlog werd het dorp volledig met de grond gelijk gemaakt. De wederopbouw gebeurde naar ontwerp van architect Theo Raison (Brugge). Het dorp werd heropgebouwd volgens de vooroorlogse aanleg. Schore werd in 1971 bij de nieuwgevormde gemeente Spermalie gevoegd en in 1977 bij de fusiegemeente Middelkerke.